پوکت، سرزمینی با آب های زمردین در جنوب غربی کشور تایلنده که سومین مقصد برتر گردشگری در آسیاست، اقلیمی بهشتی و دور از تصورات که از توریستی ترین مقاصد دنیا نیز به حساب میاد. مردم تایلندی زبان پوکت، خون گرم و مهربانند و اغلب چهره ها لبخند ملیحی داره.
رعایت احترام، چه احترام به بزرگ تر در آداب معاشرت، چه احترام به مقام پادشاه کشور و چه احترام به مقدسات و آئین ها برای این مردم اهمیت زیادی داره. جالبه که برای اعضای بدن جدا از خود شخص احترام قائل اند. میزان این احترام، از قسمت سر به پائین بدن کاهش پیدا می کنه. یعنی سر انسان خیلی ارزشمنده و در مقابلِ آن پا کم ارزش ترین عضو بدنه! باید مواظب باشید با پا به کسی اشاره نکنید یا بدون اجازه سر کودکی رو نوازش نکنید. برای ورود به خانه ها و برخی اماکن دیگه باید کفش ها رو درآورد. هر جا تجمع کفش ها رو در بدو ورود دیدید شما هم همین کار رو انجام بدید.
زبان انگلیسی در مدارس آموزش داده میشه ولی مردم چندان قادر به برقراری ارتباط با این زبان نیستند. اگر مسلط نیستید باید اپلیکیشن های زبان و یا کتاب های اصطلاحات زبان تایلندی رو داشته باشید، دستفروش ها و گداهای خیابانی به شدت به شما اصرار می کنند و ممکنه شما رو کلافه کنند اما محکم باشید و تسلیم نشید.
آب و هوای پوکت
در زبان مالزیایی معنی نام پوکت، تپه است، چون بیش از نیمی از وسعت بزرگ ترین جزیره تایلند رو تپه ها و جنگل ها پوشوندند، تپه ها و جنگل هایی پوشیده از درختان کائوچو و روغن نخل، که تایلند رو به تولید کننده بزرگ کائوچو در دنیا تبدیل کرده. نتیجه وجود چنین اقلیمی، آب و هوای گرم و رطوبت خیلی بالاست. در طول سال از آخرین ماه بهار تا اواسط پاییز بسیار پرباران و از ماه آخر پاییز تا اواسط بهار بدون بارشه. آذر تا اوایل بهار بهترین زمان برای سفری بی دردسر و هوای مطلوب تر به پوکته. هر چند به طبع، هزینه های سفر و هتل در این بازه زمانی معمولا بیشتره.
سفر در این زمان ممکنه باعث بشه شاهد رویدادهای جالب توجهی که در این ایام هست، باشید. کابوچا، یک جشنواره بوداییه، و از تعطیلات رسمی کشور تایلند. این مراسم، برای یادبود اولین موعظه بودا برگزار میشه، مردم خانه ها و مغازه ها و خیابان ها رو تزئین می کنند و با شمع از خانه بیرون رفته و مراسم رو برپا می کنند. تاریخ این روز ثابت نیست اما حوالی بهمن تا اوایل بهار برگزار میشه و یادبود یک رویداد کلیدی در توسعه آئین بوداست و از اونجا که اکثریت مردم تایلند بودایی اند به بهترین شکل برگزار میشه.
فستیوال بزرگداشت دو خواهر قهرمان، تپ کاساتری و سری سونتورن نیز که شامل انواع مسابقات ورزشی ست، هم در همین زمان ها برگزار میشه.
ویزا، تور، پرواز
برای دریافت ویزا اگر از طریق تور اقدام به سفر نکردید، به سفارت تایلند در تهران مراجعه کنید. اگر از طریق آژانس های مسافرتی اقدام کردید، باید ملیت شما ایرانی باشه و فقط هم ویزای گردشگری بگیرید، برای انواع دیگه باید شخصا اقدام کنید. استفاده از تور در این سفر قابل توصیه است که معمولا مواردی از قبیل گرفتن ویزا، بیمه مسافرتی، ترانسفر فرودگاهی، تور لیدر فارسی زبان، سیم کارت، صبحانه و گشت شهری رو ساپورت می کنند، البته خدمات سیم کارت و صرافی به آسانی در شهر پیدا میشه، ولی تور لیدر فارسی زبان نه. متاسفانه پرواز مستقیم از تهران به پوکت وجود نداره.
شما همه پروازها رو چک کنید. خوشبختانه پرواز ما تاخیر زیادی نداشت و برنامه ریزی تور حساب شده بود. پرواز از فرودگاه امام تهران به فرودگاه سواری نابومی بانکوک با ایرلاین ماهان حدود هفت ساعت و نیم طول کشید، و از اون جا به پوکت با نوک ایر، حدود یک ساعت و ربع. پوکت با تهران سه و نیم ساعت اختلاف رو به جلو داره.
بلافاصله به طرف هتل رفتیم. به طور کلی خدمات مطلوبی از هتل های پوکت به مسافران ارائه میشه.
هتل محل اقامت من
هتل ibis Phuket patong در منطقه ی ساکت و آرام پاتونگ قرار گرفته، پاتونگ یعنی جزیره ای پر از برگ های موز! پر طرفدار ترین منطقه تفریحی پوکت با مراکز خرید، هتل ها، رستوران ها و سواحل متعدد از جمله کارُن، کاتا، کامالا، سورین و…
با پیاده روی ۱۰ دقیقه تا خیابان بانگلا و ۵ دقیقه تا ساحل فاصله داره. برخورد کارکنانش هم مناسبه، رستوران خوبی داره، استخرش نه چندان بزرگ اما تمیزه. در کافه هتل هم انواع نوشیدنی ها سرو میشه.
حمل و نقل
بطور کلی هزینه های حمل و نقل این جا زیاده، تاکسی ها ۱۵۰ تا ۲۰۰ بات و به ازای هر کیلومتر ۳۵ بات اضافه تر دریافت می کنند و اگه بصورت گردشی در شهر تاکسی کرایه کنید حداقل ۸۰۰ بات هزینه داره. مینی بوس ها هم ۲۰۰ بات هستند.
در سطح شهر ون هایی به نام توک توک (tuk tuk) می بینید که سرعت کم تر و البته هزینه کم تری دارند. امکان اجاره خودروی شخصی هم هست که با توجه به عدم آشنایی با نحوه رانندگی اون ها توصیه نمی کنم.
و اما اتوبوس، حرکت اتوبوس ها از پایانه های بین المللی و داخلی پوکت در امتداد ساحل غربیه و در تمام سواحل توقف داره. ۱۲ ایستگاه از جمله کتا، کارون، پاتونگ، کمال، سورین، بنگ تائو، چرنگتالای و تالوانگ و… اتوبوس ها از ساعت ۶:۴۵ صبح تا ۷:۱۵ شب هستند. هزینه بسته به میزان جابجایی بین ۵۰ تا ۱۷۰ بات میشه.
شما باید از یک کارت هوشمند به نام رابیت کارت (rabbit card)، که داخل اتوبوس ها فروخته میشه استفاده کنید. هزینه کارت ۴۰۰ بات و حدود ۱۰۰ بات هم داخلش شارژ هست.
معروف ترین خیابان پوکت بنگلا رود (bangla road) نام داره، همیشه شلوغ و زنده و پر از صدای موسیقی که در تمام طول شبانه روز شنیده میشه. تفریحات شبانه، مراکز خرید، رستوران ها و هتل های متنوعی در خیابان بنگلا پوکت دیده میشه. مرکز خرید معروف جانگسیلون و رستوران ایرانی پادیران حدودا ۱۰۰ متر بعد از مرکز خرید، داخل کوچه ای به نام لادیوا واقع شده.
یکی دیگه از خیابان های اصلی تپ کاساتری ست که به بنای یاد بود دو خواهر قهرمان، تپ کاساتری و سری سونتورن منتهی میشه. در زمان تجاوز نظامی کشور برمه به این منطقه، این دو خواهر که از بزرگان شهر بودند، به زنان دستور دادند تا لباس سربازان رو به تن کنند و در دیوارها و قلعه های شهر بایستند، دشمن هم فریب خورد و به گمان تعداد سربازان از اون جا فرار کرد.
رستوران ها
رستوران های ارزان با هزینه حدودا ۶۰ بات، و متوسط و خوب حدود ۷۰۰ بات وجود دارند. مک دونالد با کیفیت مطلوب و هزینه ۲۰۰ بات هست، رستوران های استریت فود نیز به تعداد زیاد در خیابان ها وجود دارند. آب لوله کشی شرب نیست و هزینه خرید آب معدنی ۱۳ بات میشه. رستوران ایرانی پادیران در خیابان معروف بنگلارود، غذا های خوبی با هزینه مناسب دارد. من برای یک پرس جوجه کباب که طعمی خوبی هم داشت ۲۵۰ بات پرداختم. در زمان خروج از رستوران پرداخت انعام اجبار نیست و بطور کلی این رسم شرقی نیست، اما در صورتی که تمایل داشته باشید با این کار کارگران رستوران ها و سایر خدمات رو خوشحال میکنید.
خرید
واحد پول پوکت بات ست، اینجا قیمت ها پائین نیست خصوصا در مقایسه با بانکوک و چیانگ مای، مراقب باشید کجا خرید می کنید و حتما چانه بزنید خصوصا در بازارهای خیابانی.. به عنوان سوغات، می تونید سراغ پارچه های باکیفیت و ابریشم اعلای تایلندی برید، یا شال های زیبا و انواع تیشرت ها که برای جنس خوب هر کدام به ترتیب تا ۵۰۰ و ۲۰۰ بات باید هزینه کنید، هنر چاپ روی پارچه یا باتیک، صنایع دستی چوبی شامل انواع مجسمه ها خصوصا فیل و قورباغه به عنوان نمادهای این کشور که قیمتی حدود ۵۰ بات دارند. صابون های گل، مروارید و انواع محصولات زیبایی و ماساژ.
گشت و گذار جزیره ای
پیشنهاد می کنم برای گشت و گذار دریایی در جزایر شهر از خدمات تور استفاده کنید. اگر تور لیدر ایرانی باشد از نظر برقراری ارتباط راحت تر خواهید بود، اما اگر به زبان انگلیسی تسلط دارید مبنا رو روی قیمت ها و میزان خدمات بگذارید. از خدمات تور ما تور لیدر ایرانی بود. هر قدم که در شهر و ساحل برمی دارید انواع تور ها از ۱۰ تا ۲۰۰ دلار، به شما پیشنهاد میشه. من قصد داشتم به سه جزیره اصلی فی فی، جیمز باند و سافاری برم. از هتل با اتوبوس به سمت اسکله رفتم ، راه کوتاهی بود، رابیت کارت رو داخل اتوبوس خریدم و از مناظر زیبای ساحلی لذت بردم. با تورلیدرجان قرار داشتم! احمد جوان حدودا سی و دو سه ساله و خوش قیافه ای بود. من راس ساعت رسیدم و او چند دقیقه ای زودتر رسیده بود. با قایق تندرو به سمت فی فی راه افتادیم. احمد گفت حیف زمانه که از دست بدیم و با قایق تندرو مسیر کوتاه تر و از طرفی کمتر در معرض آفتاب سوزان و هوای مرطوب دریا قرار می گیریم. جزیره سافاری به ما نزدیک بود.
تجربه قایق سواری روی آب هایی که مثل خزر و خلیج ما نیلی نیستند. تماشای مجموعه ای بی نظیر از آب و افتاب و جنگل و صخره ها، و مجموعه ای کامل از آرامش و لذت و زیبایی های کارتونی! کوله بار شما رو پر از خاطرات و عکس های زمردی رنگ می کند. عامل این رنگ زیبا احتمالا موجودات کوچکی به نام فیتوپلانکتون هستند. این موجودات که معمولا کوچک تر از سر سوزن هستند تابش الکترومغناطیسی در قسمت قرمز و آبی طیف نور مرئی رو جذب، ولی به رنگ سبز منعکس می کنند.
ساحل آرامش بخشی داشت. اگر دلتون خواست برای ابد اینجا زندگی کنید بدونید که در داشتن این حس تنها نیستید. همراه احمد برای فیل سواری رفتیم. رام کردن این گنده بک، جذاب و هیجان انگیز ست، خصوصا که در پایان از دیدن عکسی که حین سواری از شما گرفته شده، سورپرایز خواهید شد. قیمت عکس ۲۰۰ بات بود و می شد گفت ارزشش رو داشت.
بعد سراغ میمون ها رفتیم. مقداری موز خریدیم و حسابی از غذا دادن بهشون کیف کردیم. حین بازی و سر به سر گذاشتن میمون ها. جایی از جزیره هم بین جنگل زیپ لاین بود که من چون بارها تجربه کرده بودم، نرفتم، اما چند نفر از همسفر هامون رفتند و خیلی تعریف کردند از اولین تجربه پروازشون. منتها می گفتند که صف طولانی بوده.
ناهار رو در جزیره خوردیم، یک غذای تایلندی به نام ماسامان یا ماتسامان که برایش ۸۰ بات پرداختم و طعم خوبی داشت.
راه برگشت هم به عکاسی و لذت بردن از مناظر و هوایی که حالا بهتر شده بود گذشت. هوای خیلی جالبی داشتند بسرعت تغییر می کرد. یک لحظه ابر و یک لحظه باران و یک لحظه آفتاب، که شاید کمترین حالتش رو در بهار خودمون دیده باشیم. مدتی رو در ساحل پاتونگ به تماشای غروب نشستیم و بعد با خداحافظی از احمد قدم زنان به سمت خیابان بزرگ و شلوغ شهر رفتم.
خریدهای خورد و تست انواع و اقسام خوراکی و نوشیدنی های تازه و میوه های جدید استوایی که قیمت مناسبی داشتند.. برای شام هم به رستوران پادیران رفتم و طعم آشنای غذای ایرانی خستگی روزم رو به در برد.
صبح روز بعد، بعد از صرف صبحانه در هتل، باز با احمد قرار داشتم و این بار مقصد دو جزیره فی فی و جیمز باند بود. جزیره فی فی در ۴۸ کیلومتری پوکت، تجربه ی جذاب اسنورکلینگ رو به همراه داشت. این بار مسیر طولانی تر و کشتی بزرگ تر بود. با وسایلی که به ما دادند زیر آب رفتیم و دنیای ماهی ها و موجودات زیر آب رو تماشا کردیم، منتها آب این جزیره برعکس بقیه جاها آبی بود. ناهار رو در جزیره خوردیم و همینطور یک نارگیل تازه ی آب دار که شد ۴۰ بات. میمون های اینجا رو نمیشد زیاد طرفشون رفت و شوخی کرد. انگار وحشی تر بودند. تا چشم کار می کرد صخره های آهکی، شن های شسته و تمیز ساحل و غار های کوچک و بزرگ دیده می شد. فی فی در خودش شش جزیره کوچک دیگر داشت که ما به یکی از اونها سر زدیم و چون فرصت کم بود وارد جزیره نشدیم، اما اونجا بالاخره ماساژ معروف تایلندی رو در حوالی ساحل تجربه کردیم. هزینه اش ۲۵۰ بات بود و واقعا خوب بود.
غروب بود که به شهر برگشتیم و حسابی خسته بودم. از احمد خداحافظی کردم و گفتم که شانس خوبی بوده برای من، آشنایی و همسفر شدن با او. بعد از رسیدن به هتل شامم رو خوردم و خوابیدم.
گشت و گذار شهری و خرید
صبح بعد با انرژی و کلی حس و حال خوب ناشی از این مدت جزیره گردی به سمت شهر راه افتادم. با اتوبوس های شهری به قسمت قدیمی پوکت رفتم.اینجا ترکیبی از فرهنگ های تایلندی، چینی، مالایی، هندی، نپالی و… رو می بینید.
قسمت کوچکی که از فقط چند خیابان تشکیل شده به نام های راسادا، کرابی، دیبوک، چالنک. در ابتدای خیابان کرابی پیاده شدم. سر درب زیبای موزه تای هو که بنظر می رسد چینی ست، توجهم رو جلب کرد. نمای بیرونی یک هتل قدیمی با نام Old Town Guest House رو دیدم که یکی از جالب‌ترین ساختمان‌هایی بود که در این شهر دیدم.
در ادامه خیابان یک آرامگاه با نام Sam San shrine دیدم که مربوط به حدود دو قرن پیش بود. ظاهرا مردم شهر مراسم های مهمشون مثل عروسی ها رو اینجا برگزار می کنند. چند آرامگاه و بنای دیگر در همان حوالی که هرکدام محل برگزاری نوعی مراسم و آیین بود. شهر قدیمی پر از رستوران ها و کافه ها و مغازه های فروش سوغاتی بود با قیمت های خوب.
پس از اون به سمت خیابان پانگ نگوا رفتم و از موزه تریک آی دیدن کردم. موزه از تصاویر جذاب سه بعدی که پیشنهادی استثنایی برای علاقه مندان به عکاسیه.
موزه تای هوآ
شب رو به فانتاسی شو رفتم. فانتاسی شو ویترین جذاب و زیبایی از میراث فرهنگی و تاریخی و باستانی تایلند و نمایش اصالت دیروز با آخرین تکنولوژی‌های امروزست. یک دیزنی لند شرقی با انواع بازی‌ها، فروش صنایع دستی، رستوران، سالن نمایش مهیج به سبک لاس وگاس و بخش دیدنی نمایش فیل ها. برخی معتقدند فانتاسی شو نمایش اغراق شده فرهنگ اون هاست و کسی که جز تفریح و سرگرمی، اطلاعات کاملا دقیقی از این سرزمین میخواد، بهتره چندان به چیز هایی که اونجا میشنوید مطمئن نباشید. سرویس های مخصوص فانتاسی شو در صورتی که بخواهید به دنبال شما در هتل خواهند آمد. این مجموعه هر روز از ساعت ۵ عصر تا ۱۱ شب به جزدر روزهای پنجشنبه باز است. اگر با سرویس فانتاسی تماس نگرفتید، میتونید با تاکسی به اونجا برید، فراموش نکنید قیمت رو اول توافق کنید.
باز هم گردش در شهر و سرک کشیدن به جاهای جدید و جالب؛ از اصلی ترین جاذبه های تایلند، معابد بوداست. پوکت ۲۹ معبد دارد که چالونگ در ۸ کیلومتری شهر، از معروف ترین هاست.
در این منطقه از فاصله هرچند دور، مجسمه ۴۵ متری غل پیکری دیده میشه که بودای سفید هست. مهم ترین پروژه عمرانی تایلند در ۱۰۰ سال اخیر که به عنوان نماد و سمبل شهر پوکت شناخته میشه. از مسیر سنگی بالا رفتم. منظره ای استثنایی از پوکت رو می دیدم و در کنارش ابهت خاص مجسمه ای برای این مردم حرمت زیادی داشت.
بودای سفید – معبد چالونگ
در بازدید از معابد بودایی، بسیار مهم است که لباسی مناسب و رفتار مناسبی داشته باشید. حتی اگر هوا گرم بود، لباس‌های راحتی نپوشید. در بدو ورود به معابدی که تصویر بودا رو دارند، حتما کفش‌هاتون رو دربیارید. مجسمه‌های بودا، برای مردم تایلند اشیایی مقدس هستند؛ بنابراین برای عکس گرفتن از اون ها بالا نرید! با وجود این که ۹۵ درصد تایلندی‌ها پیرو آیین بودا هستند، جمعیت پوکت ترکیبی از بومی‌های تایلند، افراد تایلندی ـ چینی، بومی‌های مالزی و کولی‌هاست و بیشتر جمعیت روستایی این جزیره مسلمان هستند. شب برای آخرین بار به رستوران پادیران رفتم و از طعم غذای خوبش لذت بردم، حسابی در خیابان بنگلا قدم زدم و سری هم به بازار جانگسیلون رفتم.
برنامه ام برای روز آخر بازدید از خانه بان تیلانکا، و خرید از چند بازار معروف و اوت لت در حوالی و مسیر مقصد اصلیم که از قبل اطلاعاتی در موردشون داشتم، بود. هرچند از ابتدا مشخص بود به همه اون ها نخواهم رسید.
عجیب وارونه ساخته شده، که در حومه شمالی شهر واقع ست. خانه سه طبقه که تمام بنای آن و حتی اسباب داخل خانه وارونه ست و اگر به عکاسی با نماهای خاص و متفاوت علاقه مند باشید بنظرم اینجا رو نباید از دست بدید. در اطراف خانه باغ مارپیچ و همینطور اتاق اسرار، شما رو با معماها و چالش هایی مواجه می کند که در صورت حل کردن می تونید از اون جا خارج بشید و تجربه هیجان انگیز و بسیار جالبی برای شما خواهد بود.
در پوکت مراکز خرید و بازار های محلی زیادی نیز وجود دارد که چنانچه علاقه مند باشید، میتونید زمان خوبی رو در اون ها بگذرانید. خصوصا بازار های سنتی و محلی که تا شب باز هستند و در صورتی که حوصله قدم زدن در هوای گرم روز رو ندارید، می تونید شب به اونجا برید.
جانگسیلون
مجتمع تجاری جانگسیلون، در مرکز شهر روبه‌روی خیابان بانگلا قرار دارد. دو مغازه بزرگ و پر زرق و برق رابینسون و سوپرمارکت بیگ سی در نگاه اول توجه هر کسی رو جلب می کند. انواع لباس‌ها، عینک ها، لازم آرایشی و ادکلن، کفش، دی‌وی‌دی و بازی‌های کامپیوتری، تلفن همراه و… در این مرکز خرید با مارک های معروف دیده می شود. چنانچه خسته شدید یا خانمی همراهتون بود که از خرید خسته نمی شد، برای استراحت و قدری آسایش شما هم چاره ای اندیشه شده. سالن سینمای اس.اف یا علمی-تخیلی، سالن بولینگ، بازی‌های ویدیوئی، اسنوکر و تفریحات دیگر به همراه بوفه هایی برای پذیرایی از شما در نظر گرفته شده.
اوت لت پریمیوم
این مجموعه علاوه بر برندهای محلی، شامل برندهای خارجی هم هست، که البته کیفیت برندهای داخلی بهتر ست. برای گلف‌بازها پیشنهاد خوبی ست که از گلف چلنج بعنوان بزرگ‌ترین فروشنده لوازم گلف در تایلند دیدن کنند. بعضی از کسانی که از پریمیوم بازدید دارند از خدمات ضعیف کارکنان گله مندند.
پوکت ویکند مارکت
بازار پوکت ویکند مارکت یا به قول خودشان ناکا، در خیابان چائو فاوست قرار داره. اگه با تاکسی برید ۱۰۰۰بات باید پرداخت کنید. بازاری عجیب از کالاهای عجیب، مثل انواع کالاهای دست دوم، اجناس عتیقه و کم‌یاب، وسایل دزدان دریایی، حیوانات زنده و کلی غذاهای محلی. چرخیدن در این بازار حتی اگر به خرید منجر نشه، برای امتحان خوراکی های جدید مناسبه؛ ذرت سرخ شده، سوسیس، مرغ و ماهی سوخاری، میوه‌های عجیب استوایی، و حتی انواع حشرات سرخ‌شده… بازار شامل ۲ قسمت سرپوشیده و روبازه. در قسمت سرپوشیده اجناس دست دوم، لباس، عتیقه‌جات و سوغاتی از قبیل مجسمه های کوچک چوبی و… پیدا میشه و در قسمت بیرونی اسباب‌بازی، تلفن همراه، وسایل الکترونیکی، کیف و کفش، جواهرات و ساعت و…
بازار ویکند روزهای شنبه و یکشنبه باز است و ساعت ۴ بعدازظهر که خورشید ملایم‌تر می‌تابد، رفت و آمدها شروع شده و تا شب ادامه دارد. غازه‌ها بسته میشن. بهتره برای برنخوردن به شلوغی زودتر برید.
سنترال فستیوال پوکت
این مرکز خرید دارای بیش از ۱۲۰ نمایندگی فروشه که اگه اهل خرید باشید میشه یک روزتون رو اختصاص بدید به این مرکز و علاوه بر خرید، از تماشای فیلم و رستوران‌های بین‌المللی اون هم لذت ببرید.
پوکت واکینگ استریت
در زبان محلی لاردایی یا تالادایی به معنی بازار بزرگ نامیده میشه. بازار بزرگ یک شنبه ها، که ورودی اصلی اون در شرق خیابان تالانگ ست، پر از انواع غذا و سوغاتی…
بازار بانزان
درست پشت فروشگاه جانگ‌سیلونه. بانزان به زبان چینی یعنی بازار تازه و سرزنده و واقعا هم همینطوره. هر چیزی که از یک بازار محلی انتظار دارید، اینجا هست. ساختمان آن طراحی چینی- غربی دارد. اگه رفتید حتما نوشیدنی‌های عجیب و تازه ای مثل آب نیشکر، نارگیل و گواوا را، که منبع غنی ویتامین C ست، رو امتحان کنید.
این بازار همه روزه از صبح تا عصر باز ست.
نکاتی که باید در مورد سفر به تایلند بدانید!
کرم ضد آفتاب و لباس مناسب با آب و هوای پوکت رو فراموش نکنید. ممکنه پشه ها باعث اذیتتون بشن، پس بهتره پماد های ضد گزش و حساسیت با خودتون داشته باشید.