سفرنامه چین

سفر به چین همیشه از سفرهای رویایی من محسوب میشده. سفر به سرزمینی که بخش قابل توجهی از جمعیت دنیا رو در خودش جا داده. اینکه مردم توی پرجمعیت ترین کشور دنیا چطور زندگی می کنند برای من جذاب بود و دوست داشتم از نزدیک با فرهنگ و آداب و غذاها و حتی زبان عجیب و غریبشون که حروفش شبیه پنجره است، آشنا بشم. امروزه توی بازار هر کشوری، از کشور خودمون گرفته تا حتی کشورهای اروپایی و  آمریکایی، محصولات چینی دارند با تولید داخلی اون کشور رقابت می کنند. این جمعیت و این همه پیشرفت و توان اقتصادی، در کنار فرهنگ و تاریخ کهن و آثار دیدنی مشهوری مثل دیوار چین، همه از جذابیت های این کشور محسوب میشه که برای دیدن و کشف کردنش، باید همت کرد و بار سفر بست به سوی… چین!

آب و هوا و اقلیم

چین از نظر وسعت سومین کشور بزرگ دنیاست، به همین خاطرتنوع آب و هوایی بالایی داره. البته در کل اقلیم سرسبز و خوش آب و هواییه. پایتخت چین، شهر پکن، چهارفصله و اختلاف دمای روز و شب داره که تا حدی هم زیاده؛ با تابستان های به نسبت گرم و زمستان های تقریبا خشک، و بهار و پاییز خنک و دلچسب. در فصل تابستان که برابر میشه با ماه های خرداد و مرداد، پکن بارش های گاه و بیگاهی داره. فصل بهار عملا از اسفند شروع میشه و تا اردیبهشت ادامه داره؛ این فصل در چین با گرد و غبارهایی همراهه که گاهی به طوفان شن هم تبدیل میشه. از اواخر شهریور ماه تا اواسط آذر هم پاییزه، که در واقع بهترین زمان برای سفر به چین هم هست.

تور، ویزا و پرواز

برای صرفه جویی در هزینه ها و اینکه زمان بندی و برنامه ریزی مناسبی برای این سفر به نسبت بلند، داشته باشم تصمیم گرفتم با تور برم. قرار بود که ما ۳ شب در پکن باشیم و ۴ شب در شانگهای.

تور برای ما ویزای گروهی گرفته بود… بطور کلی به دو صورت فردی و گروهی میشه ویزای چین رو گرفت، ویزای گروهی برای حداقل ۵ نفره. خوبی تور اینه که دغدغه ها و کارهایی که باید انجام بدید رو کم می کنه. بیمه مسافرتی و ویزا و بلیط و رزرو هتل رو خود تور انجام داده بود. پرواز ما ماهان ایر بود که روز سه شنبه ساعت هشت ونیم شب از فرودگاه امام تهران پرواز کرد و ساعت حدودا ۷ صبح در فرودگاه نانیوآن پکن نشست. با اتوبوسی که تور هماهنگ کرده بود، بی دردسر تا هتل رفتیم.

هتل  Grand Mercure Beijing Dongchengاتوبوس شاتل مخصوص داشت برای ترانسفر از فرودگاه نانیوآن که حدود ۱۲ کیلومتری هتل بود، ولی از فرودگاه کاپیتال اینترنشنال  بیشتر از ۲۵ کیلومتر فاصله داشت. فکر می کنم برای ترانسفر شاتل هزینه اضافی هم دریافت می شد. هتل ما گزینه خیلی ایده آلی برای کسانی بود که دوست داشتند به مرکز شهر و جاذبه های دیدنی و مراکز خرید خیلی نزدیک باشند و بتونند پیاده این فاصله ها رو طی کنند و از این گشت و گذار شهری لذت ببرند. هتل به دو ایستگاه مترو Xidan و Xuanwuman نزدیک بود و روبروی هتل هم همیشه امکان کرایه تاکسی بود.

امکانات هتل خوب بود اما شاید از یک هتل ۴ انتظار بیشتری می رفت. هرچند که هیچ ایراد خاصی هم نمی شد گرفت. غیر از اینکه هتل کمی قدیمی بود. اتاق ها بزرگ و تمیز بود. حتی برای خانواده های خیلی شلوغ هم اتاق مناسب پیدا میشد. خدمه به نظافت اتاق رسیدگی می کردند و برخلاف اغلب چینی ها به زبان انگلیسی هم صحبت می کردند.

دو رستوران هم در هتل بود که کلی غذای چینی داخلش پیدا میشد. هرچند خیلی از غذاهای چینی رو به اندازه تست کردن میشد دوست داشت.

صبحانه خوب بود و امکان خوبی که برای تنبل هایی مثل من داشت، این بود که میشد داخل اتاق سرو بشه! داخل هتل سالن فیتنس، سونا، امکانات لباس شویی و خشک شویی و… هم وجود داشت.

دسترسی هتل به مراکز دیدنی و خرید شهر مهم ترین امتیاز اون محسوب میشه. مثلا فاصله هتل تا میدان تیان آن من (Tiananmen) کمتر از ۲ کیلومتر، تا شهر ممنوعه ۲ کیلومتر، تا معبد آسمان ۵ کیلومتر و تا خیابان معروف و بزرگ وانگفو جینگ، که مرکزی برای گشت و گذار و شکم گردی و خریده هم ۲ کیلومتر فاصله داره.

حمل و نقل عمومی در پکن و شانگهای

اصلی ترین انتخاب مردم چین برای جابجایی در شهر اتوبوس ها هستند. قیمت بلیط تک نفره در پکن و شانگهای ۴ یوآن هست. مرکز شهر پکن به عنوان پایتخت چین همیشه شلوغه و ترافیک داره اتوبوس ها از صبح خیلی زود تا قبل از ساعت ۸ شب کار می کنند. کارت حمل و نقل عمومی در پکن که به نام Yikatong Card معروفه رو می تونید حتی از سوپر مارکت ها خریداری کنید و از اون در تقریبا همه وسایل حمل نقل عمومی استفاده میشه.

در شانگهای اتوبوس های شهری در ایستگاه ها به زبان ماندرین و با گویش شانگهای و بعضی از آن ها هم به زبان انگلیسی ایستگاه ها رو اعلام می کنند. اتوبوس ها از صبح زود تا کمی بعد از ساعت ۸ هستند و بعد از اون خطوط شبانه از ساعت ۱۱ تا صبح کار می کنند. همچنینی در شانگهای می تونید از کارت Jiao Tong Ka بخرید که برای اتوبوس و مترو استفاده دارند، بعد از خرید خود کارت به مبلغی حدود ۲۰ یوآن، برای شارژ اون محدودیتی ندارید و بارها و بارها می تونید از اون استفاده کنید.

تاکسی ها در شانگهای از شرکت های مختلف و به رنگ های مختلفی هستند، مثل زرد، سبز و پرتقالی، قرمز و آبی، آبی تیره و…و برای جابجایی ۱۴ یوآن در روز و ۱۸ یوآن در شب (۱۱شب تا ۵ صبح) و به ازای هر کیلومتر هم ۲٫۵۰ یوآن دریافت می کنند. در پکن این هزینه یک تا ۲ یوآن ممکنه کمتر باشه.

در شانگهای در نزدیکی همه ی اماکن دیدنی خطوط مترو وجود داره و به راحتی میشه با مترو به این مکان ها رفت. شما می تونید اینجا هم از کارت حمل و نقل شانگهای استفاده کنید.

هزینه ها

واحد پول کشور چین یوآنه و با علامت ¥ نشون داده میشه. پکن شهر نسبتا گرونی حساب میشه و هزینه یک روز با مخارج متوسط توی این شهر تقریبا برای هر فرد حدود ۳۸۳ یوآن میشه. هزینه متوسط غذا برای یک روز هم حدود ۸۶ یوآن و در مورد هتل و هاستل ها هم باید بگم که معمولا کیفیت های خوبی دارند و قیمت هاشون هم خیلی متفاوته. اما سرگرمی ها و جاذبه های شهر معمولا ورودی مناسبی دارند و برای مثال هزینه جاذبه های معمولا از ۱۴۸ یوآن شروع میشه.

گشت و گذار در شهر پکن

برنامه ی تور این طوری بود که حدود ۳ روز در پکن بودیم و ۴ روز در شانگهای و قرار بود از مهم ترین اماکن دیدنی این شهر ها دیدن کنیم. چندین جاذبه ی مهم شهر پکن در فاصله ۲ کیلومتری هتل ما قرار داشت و این مکان ها رو به صورت گروهی پیاده روی کردیم. اما بعضی دیگه مثل دیوار چین رو با اتوبوس رفتیم. یکی از جا ها هم توی برنامه تور نبود ولی من در توی زمان آزادی که تور برای ما گذاشته بود به اون جا رفتم.

شهر ممنوعه (The Forbidden City)

 

بزرگ ترین شهر چوبی دنیاست. این شهر محل زندگی امپراطورها بوده و مردم اجازه نداشتند پا به این جا بذارند، به همین خاطر به نام شهر ممنوعه شناخته میشده. قصرها و اتاق های زیادی در شهر ممنوعه وجود داره. برای رفتن به شهر ممنوعه حتما کفش مناسب برای پیاده روی نسبتا طولانی بپوشید. شهر ممنوعه با توجه موقعیت مکانی خوبی که داره، از محبوب ترین جاذبه ی پکن، حتی برای خود چینی ها، محسوب میشه و علی رغم وسعت زیادش، همیشه شلوغه و پر از توریست های خارجی و خود چینی هاست که برای تماشای اون اومدند.

قصر تابستانی (Summer Palace)

یک شاهکار در معماری باغ های چینی محسوب میشه. قدم زدن در این قصر سلطنتی زیبا که اقامتگاه تابستانی پادشاهان بوده و به همین خاطر به اسم مشهور شده، مناظر خیلی زیبایی در برابر شما قرار میده. داخل باغ دریاچه ای وجود داره که میشه با چند دقیقه ایستان در صف، روی اون قایق سواری کرد. تماشای پل هفده قوس و جزیره نانهو و دروازه ها و ایوان های کاخ رو از دست ندید. یکی از این ایوان ها چوبیه و نقاشی های معروف چینی روی اون کشیده شده. یکی از دروازه ها هم یک بنای بزرگ چوبی داره که گفته میشه در ساخت اون، از هیچ میخ و چسب و چیز دیگه ای برای اتصال استفاده نشده و تمام اتصالاتش طبیعیه و در هم چفت شده.

میدان تیان آن مِن (Tiananmen)

یکی از بزرگترین میدان های دنیاست. معماری این بنا به سبک کشورهای شورویه. سپیده دم و غروب هر روز مراسم بالابردن و پایین آوردن پرچم رو میتونید این جا تماشا کنید. جلوی دروازه ی تیان من، چهار شیر سنگی بزرگ قرار داره.

دیوار بزرگ چین (The great wall of china)

بیش از ۲ هزار سال قدمت داره و فکر می کنم معروف ترین جاذبه گردشگری چینه. یادتون باشه که این جا هم کفش مناسب پیاده روی بپوشید و کلاه و عینک آفتابی هم توصیه میشه. تفریحات اطراف دیوار شما رو سرگردم می کنه، مثل عکس انداختن با لباس های چینی و کره ای و… اما بهتره حواستون از جاذبه اصلی پرت نشه و از زیباییش لذت ببرید. توی یک بخش کنار دیوار تعداد زیادی قفل وجود داره؛ زوج های عاشق، از قدیم تا همین الان، اسم هاشون رو روی یک قفل می نویسند و با آرزوی پایداری عشقشون، اون رو این جا میذارند.  Badaling پر بازدید ترین بخش دیوار چینه و ارتفاع دیوار د این قسمت به ۱۴ متر هم می رسه.  دیوار بزرگ چین یک خط پیوسته نیست و در خودش دیوارهای جانبی گرد و موازی هم داره، و همینطور بخش های بدون دیوار هم داره که برای عبور از رود خانه و کوه هاست. در زمان سلسله شین از آرد برنج چسبنده بین آجر های دیوار بزرگ چین استفاده میشده!

وانگ فوجینگ (Wangfujing Street)

خیابان پیاده روی و توریستی پکن، در مرکز این شهر قرار داره. این جا مرکزی برای قدم زدن و هواخوری و خرید و تست خوراکی های خیابانیه و هر تفریحی که به ذهتون برسه، هست. برای تست خوراکی ها و غذا ها میتونید روی درب مغازه یا تابلوی غرفه دنبال کلمه “حلال” یا عباراتی مثل بسم الله الرحمن الرحیم بگردید، که نشون بده این غذا حلاله و به ذائقه شما هم نزدیک تره.

پارک جهانی (World Park)

چینی ها همیشه به مقلد بودن معروف بودند؛ محصولات و تولیدات بازارهای هر کشوری رو می تونند کپی کنند و بفرستند به همان بازار! حالا جالبه که این کپی کاری در ساخت آثار و جاذبه های دیدنی هم هست! پارک جهانی کلکسیونی از جاذبه های کشورهای دنیاست. هزینه ورودی پارک کمه و دسترسی خوبی هم داره؛ پس اگه بازدید از پارک جهانی در برنامه ی تور شما هم مثل تور من نبود، می تونید خودتون به اون جا برید. از شمال اروپا تا جنوب آمریکا و آفریقا و آسیا تا اقیانوسیه، از تخت جمشید خودمون، تا منهتن نیویورک  و کلیسای نوتردام پاریس  و برج ایفل فرانسه، تا شتر سواری کنار اهرام ثلاثه مصر رو می تونید این جا کنار هم ببینید.

  غذا و خوراکی های متفاوت چین!

غذاهای چینی بیشترشون برای تست کردن جذاب هستند، اما نه بیشتر! ممکنه شما برای یک غذا توی یک رستوران شیک، هزینه زیادی هم پرداخت کنید هم نتونید بیش از دو سه لقمه از اون رو بخورید. بیشتر غذاها یا خیلی تند هستند یا اگر تند نباشند، بی نمک و بی مزه هستند (نسبت به ذائقه ی غذایی ما). تورلیدر ما  که از همان ابتدای سفر توصیه کرد توی جیب یا کیفمون نمک دون بذاریم! و ما تا طعم غذاهای چینی رو نچشیدیم، نفهمیدیم که این یک توصیه واقعیه، نه یک شوخی.

در شمال چین بیشتر طعم ها غربی هستند، غذاهای چرب و خوش نمکی که اکثرا حاوی گوشت و رشته هستند. شرق چین یا همان حوالی شانگهای ولی، بیشتر غذاها، نرم و شیرین اند و ترکیبی از گوشت مرغ و ماهی و خوک به اضافه ی سبزیجات. جنوب چین غذاهای ارزان تر و خشک رو میتونید امتحان کنید که بیشترشون یا طعم ترشی دارند یا با ترشی جات سرو می شوند. مسلمانان چین بیشتر در غرب این کشور ساکن اند و غذای حلال در این منطقه خیلی راحت پیدا میشه.

قیمت غذا در رستوران های ارزان پکن حدود ۳۰ یوآن برای شما درمیاد. شعب مک دونالد هم خصوصا برای مواقعی که از طعم های خاص چینی به تنگ اومدید توصیه میشه و حدود ۳۰ یوآن میتونه هزینه داشته باشه براتون. این جا تا می تونید از انواع چایی ها بنوشید و بخرید، خصوصا برای سوغات.

حتما توی فیلم ها دیدید که در کشورهای آسیای شرقی، مردم از دو تا چوب برای خوردن غذا استفاده می کنند. چاپِستیک (Chopsticks) که در بعضی جاها بهش کوائیزی و در ژاپن بهش هاشی هم گفته میشه، دو تا میله ی چوبی باریک و هم اندازه است، که در کشور های آسیای شرقی و خصوصا در چین، استفاده از اون چند هزار سال قدمت داره.

این طور نیست که اگر برای خوردن غذا از قاشق و چنگال استفاده کردید، اهانتی به چینی ها کرده باشید؛ اما اگر خواستید امتحانش کنید، یکی از چوبک‌ها رو به وسط انگشت شست و نوک انگشت میانه تکیه بدید ( به حالت قلم دست گرفتن)؛ این قطعه چوبک تقریبا حالت ثابت داره. اما اون یکی که حالت آزادانه تری داره رو بین سر دو انگشت شست و اشاره قرار بدید. در پایان غذا چوبک ها رو کنار هم  و به صورت موازی قرار بدید اون ها رو رها نکنید.

پکینگ اردک (Peking duck)

سنتی ترین غذای پکن محسوب میشه. طبخ این غذا به این شکله که پوست اردک رو جدا نمی کنند و اون رو در دمای بالا می پزند تا کاملا پوستش برشته بشه. پکینگ اردک رو با یک سس شیرین و در کنار یک برش کیک یا پنکیکی سرو می کنند.

شیائو لانگ بائو (Xiao long bao) یا سوپ کوفته

غذای معروف و محبوب مردم شانگهای محسوب میشه که از گوشت خرچنگ خرد شده و یک سس خوش‌طعم درست میشه.

ما پو توفو (ma po tofu)

یک غذای اصیل چینیه، که از مقدار زیادی پیاز و گوشت سرخ شده درست میشه که با سس طعم دار میشه. ماده اصلی این سس شیره ولی طعم شیرین نداره و برای کسانی که طعم تند رو دوست دارند پیشنهاد خوبیه. این غذا می تونه به عنوان خورشت، همراه با برنج سرو بشه.

تخم‌مرغ صدساله (Century eggs)

در واقع یک ابتکار چینیه. به این شکل که تخم مرغ یا بلدرچین یا اردک رو در مخلوطی از خاک رس، خاکستر، نمک، آهک و پوست برنج برای هفته‌ها و ماه‌ها چال می‌ کنند و این باعث میشه رنگ، بو و مزه اش تغییر اساسی بکنه.

کائو رو (Kao Rou)

از غذاهای خیابانیه و  بهتره که در همان خیابان هم امتحانش کنید چون سنتی تر و خاص تر تهیه میشه. این غذا مثل کباب تابه ای ما ایرانی هاست و بیشتر از گوشت گاو و روی زغال درست میشه.

و اما نودل (noodle)

غذایی که برای ما در حکم یک غذای نیمه آماده ی سریعه  و معمولا وقتی فرصت آشپزی نداریم و خیلی گرسنه ایم سراغش میریم و اون قدرها به عنوان غذای رسمی به حسابش نمیاریم، در چین یک غذای سنتی و محبوبه. نودل ها معروف ترین غذاهای رشته ای در چین هستند. چینی ها به نودل چیزهایی هم برای طعم دار شدنش اضافه می کنند ولی این کار رو بعد از پخته شدن انجام میدند تا طعم اون حفظ بشه.

سوغاتی ها و خرید در پکن

واحد پول چین یوآن هست. درکشوری که صاحب دومین اقتصاد دنیاست بازار های پر رونقی پیدا می کنید. باید بدونید که بین جنس چینی ای که در بازار های چین وجود داره و جنس چینی ای که در بازار های جهان به تقلبی بودن و بد بودن معروفه، تفاوت زیادی هست. در پکن خیابان ها و مراکز خرید زیادی وجود داره، هر چند در مراکز شانگهای مارک های معروف بیشتری رو می بینید.

در مورد قیمت ها از اون جا که کمتر فروشنده ای رو خواهید دید که انگلیسی صحبت کنه، از فروشنده ها بخواید که قیمت ها رو روی ماشین حساب یا صفحه کلید گوشی برای شما بنویسند. باید بگم که این جا شما به شدت می تونید تخفیف بگیرید، به شرطی که بلد باشید. وقتی قیمت رو دیدید چهرتون رو متعجب و ناراضی نشون بدید و این نارضایتی رو تا جایی ادامه بدید که انگار قصد دارید از مغازه خارج بشید؛ و نصف اون قیمت یا حتی کمتر رو براش بنویسید و مطمئن باشید که این روش جواب میده.

در مورد خیابان معروف وانگفوجینگ در قسمت دیدنی های شهر هم توضیح دادم. طول این خیابان به یک کیلومتر هم نمی رسه ولی همیشه شلوغ و پر از شور و هیجانه. به این خیابان لقب خواهر شانزالیزه رو دادند و گفته میشه که ۷۰۰ سال قدمت این خیابانه و همواره از مهم ترین مراکز خرید و تفریح پکن بوده. از نظر دسترسی ایستگاه مترو هم داره و با خط ۱ می تونید به این جا بیاید.

ارینتال پلازا (The Malls at Oriental Plaza)

از مراکز اصلی خیابان وانگ فوجینگه. بعضی از هم سفران تور ما بیشتر خریدشون رو در پکن انجام داده بودند و نمی خواستند زمان زیادی رو برای خرید در شانگهای سپری کنند. قصد اون ها این بود که کل خریدشون رو در خیابان وانگفوجینگ تمام کنند. ارینتال پلازا از معروف ترین مراکز این خیابانه و جاییه که همه چیز با قیمت ها و برندها و کیفیت های مختلف در اون وجود داره. همین طور رستوران خیلی خوبی که از اون تعریف های زیادی شنیده بودیم. از نظر دسترسی، با خط یک مترو میشد به راحتی به این مرکز رفت، اما گزینه ی پیاده روی در خیابان تا رسیدن به این جا ایده آل تر به نظر میاد. این مرکز از ۱۰  صبح تا ۱۰ شب بازه.

خیابان کیان مِن (Qianmen)

در جنوب میدان Tiananmen قرار داره و حدود  ۵۰۰ سال قدمت برای اون گفته میشه. این جا بهترین جا برای خرید محصولات سنتی چین و سوغات از نظر کیفیت و کمیت می تونه باشه. این جا هم مثل وانگفوجینگ پر از مرکز خرید و غذاهای خیابانی و تفریحات مختلفه.

از بهترین سوغات های چین ابریشمه. بازار ابریشم (Silk market) در ۷ طبقه بهترین جا برای خرید انواع محصولات ابریشمیه. این جا در کنار ابریشم، صنایع دستی سنتی چینی، اشیای عتیقه، آثار خوشنویسی، فرش، رومیزی، نقاشی‌های سنتی، لباس‌های دست بافت، اسباب‌بازی، کالاهای دیجیتال و زیورآلات و کلی چیز دیگه قیمت های مناسب و حتی ارزون دارند و برای سوغات خیلی خوب هستند. توی این مرکز، چند خیاطی هم هست که می تونید مدل هایی که دوست دارید سفارش بدید تا براتون بدوزند. در طبقات بالایی رستوران و کافه هم وجود داره.

بازار Panjiayuan

بیش از سه هزار غرفه داره و مرکز اشیا آنتیک در چین و حتی آسیا محسوب میشه. این جا معدن نقاشی های سنتی و مجسمه های بودایی و لباس های محلیه. قسمت اشیا آنتیک هر روز بازه ولی قسمت صنایع دستی فقط روزهای شنبه و یکشنبه هست.

مجتمع تجاری جینیوان یانشا (Jinyuan Yansha)

بهترین و بزرگ ترین مرکز خرید چینه. این جا تقریبا یک برابر و نیم از بازار بزرگ آمریکا بزرگتره. برای رفتن به جینیوان یانشا که در خیابان چانگچون کیائو قرار داره، می تونید از خط ۱۰ ترن استفاده کنید  و در ایستگاه از ترن پیاده و به سمت چپ برید تا به خیابان چانگچون کیائو و سپس یواندا برسید و مرکز خرید رو ببینید، این مرکز از ساعت ۱۰ صبح تا ۹ شب بازه.

مرکز خرید زیدان جوی (Xidan Joy)

بزرگ ترین مرکز خرید منطقه زیدان است، این مرکز بزرگ ۱۳ طبقه داره با یک سری ویژگی منحصر به فرد، مثل طولانی ترین پله برقی جهان ، بزرگترین سینمای دیجیتال چین و… بیشترین مارک هایی که در این مرکز می تونید پیدا کنید زارا، اف ای بی، آیکلو، نکست، موتیوی و هانی هست.

برای رفتن به زیدان جوی سوار خط ۱ترن بشید، در ایستگاه زیدان پیاده بشید و از خروجی F1 برید بیرون.

از پکن به شانگهای

ما با اتوبوس به ایستگاه قطار   Beijing Railway Station  که در فاصله ۵-۶ کیلومتری هتل قرار داشت رفتیم. قطار ساعت ۹ شب راه افتاد و ۹ صبح فردا به شانگهای رسید و این فاصله هزار و چند صد کیلومتری رو در عرض ۱۲ ساعت رفتیم. هزینه بلیط فکر می کنم حدود ۷۰۰ یوآن شده بود که ما اون رو با همه ی هزینه تور به صورت یک جا پرداخت کرده بودیم.

شهر شانگهای بزرگترین شهر دنیا بعد از توکیو محسوب میشه. یک شهر بزرگ و پر زرق و برق که به جنگل آسمان خراش ها معروفه. شاید بشه گفت که بهترین غذاهای چینی رو در رستوران های شانگهای و بهترین صنایع دستی و محصولات سنتی چینی رو در بازار های این شهر می تونید پیدا کنید. هوا در شانگهای مرطوب تر از پکن و البته مثل اون چهار فصله. شانگهای پل ارتباطی چین با دنیای خارجه و از شلوغ ترین بندرهای دنیاست. این شهر در نزدیکی همان رودی قرار داره که در کتاب های جغرافیا اسم عجیب و غریبشو به سختی حفظ می کردیم، یانگ تسه کیانگ!

هزینه های سفر در شانگهای و بطور کلی در کشور چین گرون نیست. شما می تونید با حدود ۳۵-۴۰ یوآن در یک رستوران معمولی غذا بخورید و اگه قصد دارید به رستوران شیک برید تا ۲۰۰ یوآن و بیشتر ممکنه هزینه کنید. مک دونالد هم با کیفیت مطلوب همیشگی با قیمت حدود ۳۵ یوآن از شما استقبال می کنه.

از ایستگاه قطار با اتوبوس تور به سمت مرکز شهر، جایی که هتل ما در نزدیکی جاذبه های مشهور شهر قرار گرفته بود، رفتیم.

هتل Central Hotel Shanghai  در خیابان بزرگ و مشهور  Jiujiang واقع شده بود. خیابانی که از منطقه تفریحی باند یا Bund شروع میشه و تا خیابان Yan’an West Street که در نزدیکی باغ معروف یو YU)) قرار داره، امتداد داره. هتل امکانات خوبی داشت و به مراکز خرید و مراکز دیدنی شهر خیلی نزدیک بود و این بزرگ ترین نقطه قوت تور ما بود.

گشت و گذار در شانگهای

قدم زنان به سمت منطقه پودانگ رفتم. اون طور که میدونم این جا یک مرکز مالی و تجاری محسوب میشه. چشم انداز رودخانه هوانگ‌پو و منطقه تفریحی باند، موزه‌های جذاب، آکواریوم بزرگ، برج‌های بلند جین مائو و مروارید شرقی که این جا به زیبایی می درخشه.

برج جین مائو (Jin Mao Tower)

با ۴۲۰ متر ارتفاع به‌عنوان دومین برج بلند چین و چهارمین برج بلند دنیا شناخته میشه و منظره بسیار جذابی به این بخش از شهر داده. در پیاده روی شب تور از نزدیکی این برج گذشتیم اما فرصتی برای این داخلش بریم و از چشم اندازش استفاده کنیم پیش نیومد.

برج ارینتال پیرل (Oriental Pearl Tower)

یا به عبارتی مروارید شرقی، در منطقه پودانگ، کنار رودخانه هوانگپو و دقیقا روبروی تفریحگاه باند قرار داره. یک برج بلند و با شکوه که تو بالاترین قسمت خودش یک رستوران گردان داره و قطعا شما رو یاد برج میلاد خودمون میندازه.

باغ یو (Yu Garden)

از دیدنی ترین جاهای شانگهای هست. دور و بر باغ  پر از بازار های سنتی صنایع دستیه که می تونید ساعت ها در وان ها بچرخید و خرید کنید و لذت ببرید. چیزی که در مورد چانه زدن بهتون یاد دادم فراموش نکنید. این روش در سرتاسر چین جواب میده!

خرید در شانگهای

آی‌اف‌سی (AFC)

یکی از مرکزخریدهای بزرگ، لوکس و گران‌قیمت شانگهای در منطقه‌ پودونگه، اینجا تا دلتون بخواد برندهای معروف و مشهور دنیا رو پیدا می کنید. برای رسیدن به این مرکز بزرگ سوار خط ۲ مترو بشید و در ایستگاه لوجازوی Legazoy Station)) پیاده بشید که به ورودی خیلی هم نزدیکه. طبقه اول و چهارم رستوران و کافه وجود داره ولی معمولا قیمت های بالایی دارند.

مرکز خرید Shanghai’s Hongqiao Pearl Market

در واقع بهترین جا برای خرید سوغاتی خصوصا زیورآلات و مرواریده.

این جا یک دنیا صنایع دستی چینی رنگارنگ پیدا می کنید که با قیمت مناسب می تونید بخرید.

مرکز خرید plaza 66

در منطقه شوجاهوی که یکی از پر رفت و آمد ترین مراکز خرید برای خود مردم شانگهای هست. این جا برند های چینی در مقایسه با بقیه مراکز خرید قیمت مناسب تری داره. البته برندهای شیک و مشهور دنیا رو هم می بینید که باز هم به نسبت جاهای دیگه قیمت بهتری دارند و خصوصا این که بیش از هر جای دیگه ای این جا برند ها دور هم جمع شدند. شما با خط ۹ مترو در ایستگاه شوجاهوی(Shjujahi Station) پیاده بشید و از خروجی شماره ۱۹ وارد مرکز خرید بشید. پلازا ۶۶ یک مجموعه است که شامل یک مرکز خرید بزرگ و دو تا آسمان خراشه. این مرکز گاهی میزبان فستیوال های مد هم میشه.

شهر خرید نیو شانگهای (New Shanghai Shopping City)

با امکانات خیلی خوب و برندهای معروف دنیا، انتخاب های خیلی وسیعی پیش روی شما میذاره و از بهترین و بزرگ ترین مراکز خرید شانگهای محسوب میشه؛ که میتونه به تنهایی شما رو از هر جای دیگه ای بی نیاز کنه. با هر قدرت خریدی از این مجموعه دست خالی بیرون نمیاید. تعداد زیادی اوت‌لت این جا هست که خرده‌فروشی می کنند و قیمت های خوبی دارند، احاطه شده. منطقه تجاری Jiali Sleepless City که روبروی ایستگاه قطار شانگهای قرار گرفته محلیه که شما باید برید و راحت ترین راهش استفاده از خط ۱ مترو. این جا علاوه بر امکان خرید می تونید از انواع غذاهای چینی هم تست کنید. قیمت ها در زیر زمین خیلی پایینه و البته کیفیت برندهای محلی خیلی خوبه. من از برند less خرید کردم و از کیفیتش راضی ام.

خیابان معروف نانجینگ (Nanjing Street)

در واقع مرکزی برای خرید و تفریح و سرگرمی و خوراکی های خیابانی و هر چیزی که فکر کنید هست. این جا پر از انواع مغازه ها و دپارتمان استورهای قدیمیه که شما می تونید اجناس خوبی با قیمت مناسب بخرید.

نکاتی که باید در این سفر بدانید!

مردم چین نه چندان انگلیسی می فهمند و نه تلاشی برای فهمیدن می کنند! اگر قصد دارید بدون تور لیدرتون از هتل خارج بشید، نگران نباشید. کافیه از تور لیدر یا رسپشن هتل بخواید که نام اماکنی که قصد دارید برید رو، روی یک برگه کاغذ براتون بنویسه.

آب لوله کشی در چین حتی برای مسواک زدن هم توصیه نمیشه. شما با حدود ۲ یوآن میتونید یک بطری آب تهیه کنید. فقط آب معدنی این جا کمی شیرینه!

برای چنج کردن پولتون به جز صرافی های معتبر و هتلتون (اگر این امکان رو به شما می داد)، به کس دیگه یا جای دیگه اعتماد نکنید.

این جا امکان استفاده از گوگل مپ رو نخواهید داشت، چون گوگل در چین فیلتر شده؛ همینطور بیشتر اپلیکیشن های پیام رسان.