سفرنامه ژاپن

ژاپن یک کشور افسانه ای با تاریخ پر فراز و نشیب و در عین حال جذابیه. کشوری که بعد از شکست سنگین و تلخش توی جنگ جهانی دوم، پذیرش سلطه آمریکا و بمباران اتمی دو شهر بزرگ هیروشیما و ناکازاکی، با تلاش روی پاش ایستاد تا امروز بتونه با اقتدار در جایگاه یکی از بزرگترین اقتصاد های دنیا بایسته.

اقلیم و آب و هوا

مجمع الجزایر ژاپن که از نظر وسعت کمتر از یک چهارم کشور ماست، در اقیانوس آرام قرار گرفته و از شرقی ترین بخش های قاره ی کهن محسوب میشه؛ و به همین خاطر ژاپنی ها لقب nihon یعنی خاستگاه خورشید رو برای خودشون انتخاب کردند. سرزمینی با کوه های مرتفع و آتشفشان های فعال و زمین لرزه هایی که تعدادشون در سال به ۱۵۰۰ تا میرسه! این مجمع الجزیره با طول زیادی از شمال به جنوب کشیده شده و به این خاطر گستره ی آب و هوایی خیلی متنوع و متغیری داره. طوری که شمال این کشور زمستان های خیلی سرد داره و جنوبش تابستان های خیلی گرم. بخش های زیادی از کشور معتدله و توکیو هم نسبتا معتدل، مرطوب و نیمه گرمسیریه.

بهار معروف توکیو که با شکوفه های گیلاسش در تمام دنیا شهرت داره، از اوایل اسفند ماه شروع میشه تا اواسط اردیبهشت ماه. دمای هوای معتدل، بارش های گهگاه و کم، شکوفه های گیلاس و جشن های مختلف، بهار ژاپن رو دلپذیر کرده و مطلوب برای سفر. اگر مجبور شدید در تابستان سفر کنید سعی کنید به شمال این کشور پناه ببرید تا از باران های سیل آسایی که ژاپن رو به حمام بخار تبدیل می کنه، در امان بمونید. پائیز نسبت به تابستان هوای خیلی بهتری داره، و از نظر زیبایی هم دست کمی از بهار نداره، اما احتمال بادهای موسمی که شدت اون از اواسط تابستان تا اوایل پاییزه، وجود داره. از اواخر پائیز تا اواسط زمستان هوا خشکه و معمولا در قسمت های شمالی کشور سرما و بارش برف شدیدی دیده میشه.

ویزا و پرواز

از اوایل بهمن ماه که فکر رفتن به ژاپن توی فصل بهار به سرم افتاد، به یکی از دوستان قدیمی و صمیمیم که همیشه می دونستم علاقه زیادی به فرهنگ این کشور داره و دیدن توکیو براش مثل یک رویاست، زنگ زدم و گفتم که کارهاش رو انجام بده و برای این سفر آماده بشه.

معین، هم کلاسی دوران دانشجویی من بود و بارها با هم سفر و پیک نیک و طبیعت گردی رفته بودیم. معین پسر دوست داشتنی و خوش سفریه و توی یک انتشارات کار می کنه. از شنیدن خبرم خیلی خوشحال شد و پرسید که برای ویزا باید چیکار کنه. بهش گفتم که برای گرفتن ویزای ژاپن باید حتما حضوری مدارکش رو به سفارت تحویل بده و در طول هفته بجز جمعه و شنبه که تعطیله، هر روز صبح می تونه به اون جا بره.

هواپیمای قطری Qatar airways صبح روز سه شنبه ساعت ۵:۳۰ از فرودگاه امام تهران حرکت کرد و بعد از نیم ساعت در دوحه توقف کرد. خوشبختانه با دقتی که ما در انتخاب پرواز به خرج داده بودیم، مدت توقف خیلی کوتاه بود؛ اما بعد از سوار شدن مجدد به مقصد توکیو، یک پرواز ۱۰ ساعته رو داشتیم که من بیشترش رو در حال چرت زدن بودم و هر بار که بیدار می شدم معین یا در حال خوندن کتاب ها و بروشورهای ژاپنی بود یا مشغول ساختن اُریگامی های ژاپنی (هنر کاغذ و تا)!

زمان  در توکیو ۵ ساعت و نیم از تهران جلوتره و وقتی ما در فرودگاه Haneda فرود اومدیم، نزدیک صبح بود. فرودگاه هانِدا بیشتر برای پرواز های داخلیشونه و تا مرکز شهر کمتر از ۳۰ دقیقه فاصله است.

معین داشت می گفت که وقتی من خواب بودم و اون داشته یک سری اطلاعات در مورد توکیو میخونده، متوجه شده که سیستم حمل و نقلشون شبانه روزی نیست و ما دقیقا توی ساعتی رسیدیم که ممکنه چاره ای جز تاکسی گرفتن نداشته باشیم و هزینه تاکسی ها هم خیلی بالاست!

حمل و نقل در توکیو

بعد از پرس و جو از راهنمای فرودگاه فهمیدیم که می تونیم از مُنو ریل استفاده کنیم.

مُنو ریل (Monorail)

از بهترین و محبوب  ترین راه ها برای حمل و نقل در پایتخت ژاپن، محسوب میشه. منو ریل ها هر روز از ساعت ۵:۱۲ صبح تا ۱۲:۱۰ شب کار می کنند. ما باید برای رفتن به مرکز شهر با خط JR Yamanote به ایستگاه Hamamatsucho می رفتیم، هزینه اش هم ۴۹۰ یِن (yen) بود. در واقع یک شبکه ریلی در توکیوست که مثل یک حلقه شهر رو در بر میگیره و رنگ های مشخصی داره.

مترو توکیو هم که شامل  Tokyo metro و  Toei میشه، خطوطی داره که برای مکان های دور از خط JR Yamanote مناسبه. در توکیو مترو ارزون ترین گزینه، toei بعد از اون و منو ریل جایی بین این دو قرار می گیره. مترو از ۵ صبح تا ۱ شب هست، فاصله بین ایستگاه ها معمولا ۳ دقیقه است.

کارت حمل و نقل Suica card

Suica card یک کارت اعتباریه که برای استفاده از حمل و نقل عمومی و خرید به کار میره و شما رو از خرید بلیط منو ریل و مترو و اتوبوس بی نیاز می کنه. از کارتتون برای خرید نوشیدنی های غیر الکلی و قهوه و … از دستگاه هایی که داخل قطار و ایستگاه های مختلف هست هم می تونید استفاده کنید و حتی برای خرید روزنامه از کیوسک ها و… در مناطق غیر JR هم میشه از کارت Pasmo استفاده کرد. هزینه اولیه خرید این کارت ها ۵۰۰ ین میشه و در واقع ۵۰۰ ین شارژ داره. زمان ترک توکیو میتونید کارتتون رو بدید و مبلغ اولیه که برای خریدش دادید رو پس بگیرید.

اتوبوس

اتوبوس ها به فراوانی منو ریل و مترو نیستند. شما می تونید بلیط اتوبوس رو به مبلغ  ۲۰۰ ین بخرید. در بیشتر اتوبوس ها از کارت های پیش پرداخت حمل  نقل هم می تونید استفاده کنید. اتوبوس های شرکت toei بلیط های یک روزه شون رو ۵۰۰ ین می فروشند. راننده های اتوبوس معمولا انگلیسی  نمی فهمند و اغلب تابلو هم انگلیسی نداره. بهتره نقشه همراهتون باشه و یا آدرس هاتون رو روی کاغذ بنویسید.

تاکسی

مثل همه جا تاکسی دم دست ترین و البته گرون ترین راه حمل ونقله. این جا حتی از ۱۰ شب تا ۵ صبح ۲۰ درصد هم افزایش قیمت دارند. در توکیو علاوه بر اون ۴۷۰ ین اول برای هر کورس اضافه، ۴۱۰ ین دیگه هم می پردازید و بطور کلی بین ۵ هزار ین تا بیش از ۱۰ هزار ین می تونه هزینه تاکسی براتون دربیاد.

هزینه های سفر به توکیو

توکیو همیشه در لیست گرون ترین پایتخت های دنیا بوده. باید بدونید که این شهر برای زندگی ممکنه خیلی گرون باشه، اما با یک برنامه ریزی خوب، با داشتن اطلاعات درست و بخرج دادن دقت کافی، میشه هر سفری رو با هزینه های منطقی تر و مطلوب گذروند. شانس من توی این سفر، هم سفر شدن با آدمی بود که از خود من حتی دقیق تر و مطلع تر بود.

برای یک سفر متوسط که نه خیلی ریخت و پاش داشته باشه و نه بیش از حد صرفه جویانه باشه، شما روزانه حدود ۱۳۰۰۰-۱۴۰۰۰ ین لازم دارید که میشه به تفکیک گفت روزانه به طور متوسط و برای هر فرد، غذا ۳۳۰۰ ین، نوشیدنی ۳۴۰۰ ین و آب معدنی بطری بزرگ ۱۴۰ ین هزینه خواهد داشت؛ برای حمل و نقل ۱۵۰۰ ین (ترانسفر از فرودگاه تا    ۲۰۰۰ین و بیشتر اگر تاکسی بگیرید)، برای تفریح و بلیط ورودی اماکن و… حدود ۴۰۰۰ ین، اقامت در هتل و هاستل ها برای هر شب حدود ۷۰۰۰ ین میتونه باشه.

اقامت در توکیو

معین قبل از سفر در مورد طیف گسترده ی اقامتگاه های این جا برای من زیاد گفته بود. اقامتگاه ها اعم از هتل ها و هاستل ها و آپارتمان ها و… در سبک های سنتی-ژاپنی و غربی هستند؛ که بطور کلی میتونه هزینه شون بین ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ باشه.

اقامتگاه های سبک ژاپنی دو نوع دارند. یکی Ryokan که اتاق ها و غذاهای به سبک ژاپنی داره و گزینه ی کم نظیری برای تجربه ی زندگی سنتی این مردمه، این هتل ها بین ۶۰۰۰ تا ۴۰۰۰۰ ین می تونه متفاوت باشه و بیشترشون صبحانه و شام دارند. برای درک بهتر وضعیت این اقامتگاه ها، به جز عکس های اقامتگاه خودمون، بقیه عکس ها رو از اینترنت براتون گرفتم.

نوع دیگه از اقامتگاه های سبک ژاپنی، Minshuku ها هستند. این ها کمی لوکس ترهستند و معمولا فقط صبحانه داره و هزینه شون  هم میتونه بین ۴۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ ین باشه.

هتل های سبک غربی چیزی مثل همه ی هتل های دنیا هستند و بسته سطح امکاناتشون بین ۸۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ ین قیمت دارند.

از انواع دیگه اقامتگاه ها که هزینه های متنوع و مناسبی دارند، میشه به هاستل ها و خوابگاه ها، هتل های تجاری، پانسیون ها (شبیه Minshuku ها هستند و بیشتر تو حومه شهر ها و روستاها قرا دارند) اشاره کرد.

معبد های بودایی که به shukubo معروف اند و با داشتن غذاهای سنتی و گیاهی ژاپنی و برپایی مراسم های مذهبی مثل عبادت صبحگاهی، تجربه خیلی ویژه ای از زندگی ژاپنی رو برای شما به همراه دارند.

لاو هتل ها love hotels)) همینطور که از اسمشون پیداست برای عشاق و زوج های جوان طراحی شدند و معمولا برای چند ساعت یا یک شب میشه اجاره کرد، کپسول ها (capsule) که خیلی بامزه هستند و برای کسانی طراحی شدند که برای یک مدت خیلی کوتاه فقط و فقط یک جای کوچیک برای خواب لازم دارند و باز هم میشه از انواع جالب اقامتگاه ها که تو شهر های مختلف ژاپن وجود دارند، اسم برد.

هتلی که معین انتخاب کرده بود یک Ryokan به نام Tokyo Asakusa Shigetsu بود که در محله ای به همین اسم؛ یعنی آساکوسا قرار داشت. با فاصله حدودا ۶ کیلومتری از مرکز شهر و ۱۷ کیلومتری از فرودگاه Haneda که تا ایستگاه مترو آساکوسا ۵ دقیقه پیاده روی داشت. یک هتل سه ستاره با ۸۰ سال قدمت و سابقه خوب و رضایت بالا از طرف مسافرانش.

اتاق ها به سبک ژاپنی بود، با درهایی که به صورت کشویی باز می شدند و ما فقط توی فیلم های ژاپنی دیده بودیم. البته اتاق های سبک غربی هم داشت که بیشتر تک نفره بودند.

شاید تنها نکته ای که معین بهش توجه نکرده بود، صبحانه هتل بود، که باید جداگانه رزرو میشد و قیمتش بین ۱۰۸۰ تا ۱۳۰۰ ین بود. البته توضیح معین این بود که چون عادت های غذایی ژاپن، در مورد صبحانه خصوصا، خیلی با ما متفاوته و ممکنه نتونیم هر روز صبحانه ی هتل رو بخوریم و بهتره اون رو تست کنیم و اگر لازم شد برای صبحانه های بعدی خرید کنیم. باید بگم کاملا درست می گفت؛ چون منوی صبحانه شامل غذاهایی مثل برنج و تخم مرغ داخل کتری، کیک ماهی، ماهی کبابی و چیزهای مختلفی بود که با دانه کنجد درست شده بودند!

خوراکی و غذا های ژاپنی در توکیو

مردم ژاپن عادت های غذایی جالبی دارند که میشه حدس زد برای همینه که از سلامتی و  طول عمر زیادی بهره می برند. من و معین با دقت به مردم و خریدهای روزمره و عادت های غذاییشون متوجه شدیم که اون ها یکی از بزرگ ترین مصرف کنندگان غذای دریایی، خصوصا ماهی و جلبک، حتی به صورت خام، هستند؛ و سوشی به عنوان مشهور ترین غذای ژاپنی نشان دهنده این موضوع هست. مردم معتقدند قبل از اینکه کاملا سیر شده باشند از غذاشون دست بکشند، بقول معین چقدر جالبه که ما هم در تعالیم و آداب دینی مون برای غذا خوردن این مورد رو داریم ولی قطعا به اندازه ی مردم ژاپن بهش اهمیت نمیدیم. اون ها بعد از غذاشون چای سبز می نوشند. در طبخ غذا هم به جای افزودنی ها و چاشنی هایی مثل نمک و شکر و آبلیمو و… از میوه های ترش و روغن زیتون و عسل و مواد طبیعی استفاده می کنند.

در ژاپن هم برای خوردن غذا از چاپِستیک (Chopsticks) استفاده میشه؛ شما مجبور نیستید از اون ها برای غذا خوردن استفاده کنید. اما حتما امتحانش کنید و با فرهنگ غذا خوردنشون همراه بشید. در ژاپن به این دو تا میله ی چوبی باریک و هم اندازه، هاشی گفته میشه. اگر خواستید شما هم مثل ما امتحانش کنید، یکی از چوبک‌ها رو به وسط انگشت شست و نوک انگشت میانه تکیه بدید ( به حالت قلم دست گرفتن)؛ این قطعه چوبک تقریبا حالت ثابت داره. اما اون یکی که حالت آزادانه تری داره رو بین سر دو انگشت شست و اشاره قرار بدید.

در رستوران های معمولی توکیو می تونید با ۱۰۰۰ ین غذای خوبی بخورید. در رستوران های بهتر برای ما که دو نفر بودیم حدود ۵۰۰۰ ین میشد. منوی مک دونالد هم قیمت های به نسبت پایینی داشت و کمتر از ۷۰۰ ین درمیومد. چند غذای خاص و معروفشون رو که تست کردیم براتون معرفی می کنم که اولین غذا، معروف ترین هدیه غذایی ژاپن به مردم دنیاست:

سوشی (Sushi)

این غذا، حاوی ماهی خام و برنجه که فشرده شده و بین ورقه جلبک پیچیده شده، طعم تند و تیزی داره و انواع مختلفی از اون رو این جا می بینید که اون قدر رنگانگ و زیبا درست شدند که  بیشتر شبیه شیرینی های خامه ای هستند که برش خوردند.

سوبا (Soba)

یک نوع نودل ژاپنیه که از آرد گندم سیاه تهیه شده. در واقع هم به این رشته های نودل و هم به غذایی که با این رشته ها درست بشه سوبا گفته میشه. به عبارتی سوشی، سوبا، تمپورا(Tempura)   و… از معروف ترین انواع روش های طبخ ژاپنی هستند.

تمپورا (Tempura)

از معمول‌ترین غذاهای مردم ژاپنه و بیرون از این کشور، این غذا رو به عنوان یک نماد از ژاپن می شناسند. ژاپنی ها انواع صید های دریایی یا سبزیجاتی مثل کدو، بادمجان، هویج، فلفل دلمه، کلم  و… رو با خمیری که تهیه شده از آرد و تخم مرغه، می پوشونند و در روغن داغ و زیاد سرخ می کنند. برای چاشنی هم از سس سویا یا سس چیلی شیرین استفاده میشه.

کروکه (Korokke)

کروکه مربوط به قرن ۱۹ و در واقع ریشه همان کراکت croquettes)) محسوب میشه که امروزه به شکل های مختلف اون رو همه جا می بینیم. کروکه گلوله هاییه که از گوشت، سبزیجات و ترکیبی از این مواد پر شده، سطح اون با خورده های پودر شده نان که خیس شدند و حالت خمیری پیدا کردند، پوشیده شده و تو روغن سرخ میشه. این جا این غذا رو با یک نوع سس خاص با اسم عجیب و غریب tonkatsu Worcestershire سرو میشه.

گشت و گذار در شهر  توکیو

توکیو یکی از مدرن ترین شهرهای دنیاست. اما اصالت و فرهنگ هم به نوع زیبایی در اون حفظ شده. هتل ما تا یکی از این مظاهر مدرنیته فاصله کمی داشت. طبق برنامه آقا معین باید از این جا شروع می کردیم! ذوق و شوقی که برای گشتن در شهر داشت دیدنی بود، امیدوار بودم به همه ی جاهایی که دلش می خواست ببینه برسیم.

اسکای تری (Sky tree)

آسمان‌خراش اسکای‌تری یا درخت آسمان بلند‌ترین برج مخابراتی کشور ژاپنه و جایی بی‌نظیر برای تماشای شهر توکیو… نزدیک به ۶۳۴ متر ارتفاع داره و از اون جا تمام شهر زیر پای آدمه. در طبقه ۳۵۰ و ۴۵۰ زیر پامون کاملا شیشه بود و واقعا برای لحظه اول که می خواستیم روی اون بایستیم ترس و هیجان رو تجربه کردیم. برج هر روز از ساعت ۸ صبح تا ۹ شب پذیرش داره، یعنی خود ساعت ۹ هم که برید می تونید بلیط بگیرید و برای یک ساعت داخل باشید. قیمت بلیط اینطوریه که تا طبقه ۳۵۰ و تا ۴۵۰ متفاوته، برای زیر ۱۸ سال هم تخفیفاتی داره. ما بلیط سریع گرفتیم و برای ارتفاع ۴۵۰ که ۴۰۰۰ ین بود.

معبد سنسوجی (Senso-ji Temple)

مقصد بعدی که اون هم در منطقه آساکوسا قرار داره و به ما نزدیک بود، معبد سنسوجیه. معبد بی‌نظیر سنسوجی، مشهورترین و بزرگ‌ترین معبد شهر توکیو به حساب میاد، و از  نظر رنگ‌آمیزی و تزیین، شاهکاری بین‌المللی محسوب می‌شود. از مهم‌ترین قسمت‌های معبد، دروازه Kaminari-mon با یک فانوس کاغذی قرمز رنگ به ارتفاع ۳ متره. هر روز از ساعت ۶ صبح تا ۵ عصر می تونید به معبد برید و ورود به اون هم رایگانه. معبد سنسوجی هیچ وقت تعطیل نیست.

 معبد یک درواز دیگه هم داره Hozomon که به سمت خیابان Nakamise باز میشه و یک خیابان خرید با سابقه چندین قرنه و با طول بیش بیش از ۲۰۰ متر. اینجا میشه سوغاتی های ژاپنی خیلی خوبی خرید.

یوکاتا (yukata) از لباس های سنتی خانم های ژاپنیه که یک جور کیمونوی تابستانی محسوب میشه و از پارچه ی نازکی دوخته شده که معین برای خواهرش یک یوکاتا خرید.

سنسو یا بادبزن دستی Sensu)) هم از سوغاتی های ژاپنه. که طرح و نقش ها و نوشته های ژاپنی داره و با ۱۰۰۰ ین هم میشه یکیش رو خرید.

سوغاتی های دیگه ای که این جا برای خرید مناسب بد، انواع و اقسام شکلات ها و شیرینی ها بودند. شکلات های کیت کت و بولگاری (Bvlgari) اینجا قیمت های خوبی داشتند.

چای سبز این جا از پر طرفدارترین نوشیدنی هاست و یک سوغات ایده آل برای دوستداران چای.

از بین برند های لوازم آرایشی هم معروف ترینشون Makanai  بود که توی همه بازار ها پیدا میشد.

معبد آساکوسا یا سانجا سامی (Sanja-sama)

بعد از گشت و گذار در بازار و کمی خرید سوغات به سمت معبد آساکوسا رفتیم. این جا محل برگزاری جشنواره سانجاست که جزو سه جشنواره مهم توکیو به حساب میاد و هر ساله در اواسط بهار این جا برگزار میشه. این معبد در دوران اِدو Edo)) ساخته شده و از حملات هوایی جان سالم به در برده. معبد آساکوسا هم همیشه باز و ورودیش رایگانه.

بعد از اون به سراغ غذا رفتیم و توی یک رستوران ژاپنی یک غذای اصیل ژاپنی رو امتحان کردیم که بنظر معین خیلی تند بود ولی به نظر من نه! بعد از ظهر بعد از کمی استراحت در هتل به یک منطقه خرید خیلی معروف رفتیم. سوار مترو شدیم و در ایستگاه شینجوکو (Shinjuku) پیاده شدیم.

شینجوکو یکی از شلوغ‌ترین مناطق توکیو هست و تعداد بی شماری مغازه و فروشگاه داره. در نزدیکی ایستگاه مراکز خرید بزرگی مثل کیو (Keio) و ای‌ستان (Isetan) قرار داشت. بزرگ ترین خورده فروش های لوازم الکترونیکی رو این جا پیدا می کنید.

دیگه داشت شب میشد و ما راهی یکی دیگه از مناطق خرید معروف در توکیو شدیم. ما دوباره از طریق مترو به سمت ایستگاه شیبویا رفتیم. فاصله بین ایستگاه ها کمتر از بیست دقیقه بود.

شیبویا (Shibuya)

توکیو به شهر چهارراه‌های شلوغ معروفه، شیبویا یکی از معروف ترین این چهار راه هاست. فروشگاه ها و مراکز خرید این منطقه خیلی متنوع و شلوغه.

۱۰۹ از محبوب‌ترین و شلوغ‌ترین فروشگاه‌های این منطقه است. ۱۰۹  یک مرکز خرید ۱۰ طبقه است. جالبه که این اسم بر اساس نام توکیو انتخاب شده. در واقع تلفظ عدد ۱۰ به ژاپنی میشه “تو” و تلفظ ۹ میشه “کیو”. دیگه اینکه ساعت کار این مجموعه از ۱۰ صبح تا ۹ شبه.

کوچه پس کوچه های شیبویا برای قدم زدن و خرید های خورده و ریز و نشستن توی کافه ها و خوردن قهوه و بستنی و… خیلی مناسبه. اسپین زاکا (Spain zaka)، یکی از معروف ترین این کوچه هاست.

The Imperial Palace

کاخ امپراطوری اولین مقصد برنامه روز بعد ما بود. این کاخ در منطقه چیودا Chiyoda)) قرار داره و باید در ایستگاه Kudanshita پیاده بشید و با کمی پیاده روی به اون جا می رسید. مجموعه کاخ امپراطوری توکیو، از خود ساختمان کاخ سلطنتی و یک باغ زیبا تشکیل شده. فضای داخلی کاخ شما رو به قرن ها پیش میبره، زمانی که خاندان سلطنتی در اون زندگی می کردند. زمان بازدید از کاخ از ساعت ۹ صبح تا ۱۶:۳۰ عصره و برای ورودی اون رایگانه.

برج توکیو (Tokyo Tower)

برج توکیو مقصد بعدی بود. توی ایستگاه Onarimon باید پیاده می شدیم. دومین سازه بلند توکیو و بلندترین برج فولادی متکی به خود در تمام دنیا که با الهام از برج ایفل پاریس طراحی و بنا شده. مردم توکیو این برج رو نماد امید میدونند. هزینه بلیط ورود به این برج هم به میزان ارتفاع بستگی داره که می خواید بالا برید، ما برای تمام ارتفاع بلیط گرفتیم و شد برای هر نفر ۲۸۰۰ ین.پ

معین بین مسیر ها که سوار تاکسی یا مترو می شدیم، توی صف های انتظار و هر جایی که فکر کنید تا کاغذی می دید، شروع می کرد به ساختن پرنده های کاغذی. این کار رو اولین بار توی هواپیما دیدم که انجام میده و وقتی پرسیدم چیه، گفت اسمش هنر کاغذ و تا  یا همان اُریگامی هست و یک هنر اصیل ژاپنی محسوب میشه. این بار ازش خواستم تا کاملا در مورد این هنر و پرنده هایی که درست می کنه برام توضیح بده.

هنر کاغذ و تا  یا Origami

اُریگامی یعنی تا کردن کاغذ و به وجود آوردن شکل های هندسی و کاردستی های مختلف از اون. از این هنر در کیهان شناسی و جغرافیا و معماری برای ساختن احجام و مدل ها و ماکت ها هم حتی استفاده میشه. یکی از معروف ترین اریگامی های ژاپنی که در تمام دنیا شهرت داره، دُرناست. درنا پرنده ایه که به باور افسانه های ژاپنی هر کس هزار تا اریگامی اون رو درست کنه به یکی از آرزو هاش می رسه.

اما اینکه چطور این اریگامی شهرت جهانی پیدا کرد؛ مربوط بعد از بمباران اتمی ژاپنه. دختر بچه ی دوازده ساله ای به نام ساداکو که در زمان بمباران اتمی هیروشیما فقط ۲ سالش بود، توی ۱۱ سالگیش متوجه شد که در اثر آلودگی به رادیو اکتیو به بیماری سختی مبتلا شده. ساداکو در حالی که رویای دونده شدن رو توی سرش داشت در بیمارستان بستری شد. روزهای بیماری برای اون خیلی سخت و ناراحت کننده می گذشت. تا اینکه روزی یکی از دوستانش که این خانم هنوز هم زنده هستند، به ساداکو گفت که شروع کنه به ساختن هزار درنای کاغذی تا به آرزوش که سلامتی و دونده شدن هست برسه. از اون روز ساداکو با هر کاغذی که به دستش می رسید چه کاغذ باطله بود، چه برگه های آزمایش گلبول سفید که هر روز ازش گرفته میشد، درنا درست می کرد. تعداد درناهای ساداکو وقتی به ۶۴۴ رسید اون برای همیشه چشم هاش روی دنیا و همه آرزوها بست. دوست ساداکو با کمک خانوده اش، درنا ها رو تمام کردند و به مزار او بردند. امروز درنا به عنوان نماد صلح جهانی شناخته میشه و مردم از سراسر ژاپن و سراسر دنیا درنا درست می کنند و در سالروز بمباران هیروشیما و ناکازاکی به شهر هیروشیما، محلی که بنای یادبود ساداکو قرار داره، می فرستند.

داستان جالبی برای من بود و تا بحال چیزی در موردش نشیده بودم. نکته ای که برام جالب تر شد این بود وقتی از معین سوال کردم حالا تو برای چی درنا درست می کنی؟ لبخند زد و چیزی نگفت!

نکته هایی که در سفر به توکیو باید بدانید!

• معمولا راننده های تاکسی و اتوبوس انگلیسی نمی دونند و تابلو های راهنما هم انگلیسی ندارند، سعی کنید همراهتون نقشه داشته باشید، یا آدرس هاتون رو روی کاغذ بنویسید.
• در ژاپن چشمه های آب گرم بهاری زیادی وجود داره که استفاده از اون ها برای سلامتی به شدت توصیه میشه. سعی کنید حتما به این چشمه ها سر بزنید.
• توی بازهای محلی و خیابانی با قیمت بهتری می تونید سوغاتی بخرید.
• توکیو برای گشت و گذار شهری و خرید و خصوصا برای آشنایی با فرهنگ مردم ژاپن بهترین گزینه است. در سفر به توکیو می تونید در باغ ها و پارک ها در میان انبوهی از شکوفه های گیلاس قدم بزنید و از جشنواره های بهاره لذت ببرید.